Nieuwsbrief september 2016

voorwoord

Deze zomer was ik in IJsland voor een werkbezoek. Samen met o.a. een IJslandse collega werken wij aan een artikel waarin wij het onderwijs aan verloskundigen vergelijken. Dit bezoek was ook een mooie gelegenheid om me verder te verdiepen in de organisatie van IJslandse verloskunde. IJsland scoort goed op een aantal Peristat indicators: de perinatale sterfte en ook het sectio caesarea percentages behoren tot de laagste van Europa.

Natuurlijk is het in een aantal opzichten totaal anders dan andere Europese landen zoals Nederland. Met ongeveer 4500 bevallingen in een land 4x groter dan Nederland is afstand tot de zorg een belangrijk onderwerp. De meeste bevallingen vinden plaats in het Landspítali – het enige ziekenhuis van de hoofdstad, zo’n 70% van alle bevallingen. Verder zijn er kleine lokale ziekenhuizen. Ruim 2% van de vrouwen kiest voor een thuisbevalling, voornamelijk in Reykjavik. Dat is het hoogste percentage binnen de Scandinavische landen. De meeste vrouwen worden antenataal, nataal en postnataal begeleid door verloskundigen.

Ook in IJsland stijgt het aantal interventies en dat vraagt om aandacht. Momenteel wordt er door de verloskundigen van het Landspítali gewerkt met een feedback systeem op een aantal indicatoren. Maandelijks worden de percentages van o.a. sectio caesarea, vaginale kunstverlossingen, epidurale anesthesie, episiotomieën, 3e/4e graads rupturen zichtbaar gemaakt en besproken. Dit zijn grofmazige cijfers, maar ze geven wel een idee waar de zorg naar toegaat.

Mogelijk ook een idee voor Nederland?

Marianne Nieuwenhuijze, Lector Midwifery, Academie Verloskunde Maastricht , Zuyd