Zorg op maat in de verloskunde, verklaard vanuit de geschiedenis (NTOG 2017 #6)
Nederlandse zwangeren lijken steeds vaker om zorg op maat te vragen. Dit kan verschillende verklaringen hebben. Enerzijds is het aantal zorgverleners dat zorg levert aan een individuele zwangere de afgelopen decennia fors toegenomen, evenals de kans dat zij ergens in het traject van echelon wisselt.
Anderzijds is er eveneens sprake van een toenemende protocollisering in de verloskunde, waarbij er steeds minder ruimte en flexibiliteit lijkt te zijn voor een zwangere om afspraken te kunnen maken met haar zorgverleners die afwijken van het standaard zorgpad.
Deze combinatie van factoren kan resulteren in zwangeren die zich niet gehoord voelen als persoon en geen mogelijkheid ervaren om een relatie op de bouwen met hun zorgverleners. Dit kan zich uiten in zorgvragen die ingaan tegen medisch advies. Een terugkeer naar persoonsgerichte zorg in kleinere teams lijkt geboden, evenals meer flexibiliteit in de omgang met protocollen.
Deze combinatie van factoren kan resulteren in zwangeren die zich niet gehoord voelen als persoon en geen mogelijkheid ervaren om een relatie op de bouwen met hun zorgverleners. Dit kan zich uiten in zorgvragen die ingaan tegen medisch advies. Een terugkeer naar persoonsgerichte zorg in kleinere teams lijkt geboden, evenals meer flexibiliteit in de omgang met protocollen.