Promovenda Nadine van der Lee onderzocht over welke vaardigheden de gynaecoloog van morgen (2025) moet beschikken en welke onderwijs daarbij past. Ze concludeert dat we behoefte hebben aan een gynaecoloog met een brede blik en managementvaardigheden die intensief en gelijkwaardig samenwerkt met verloskundigen en goed bekend is met techniek.

Voor het onderwijs nam ze het Canadese CanMEDS-competentiemodel als uitgangspunt. In dit model wordt een arts niet alleen opgeleid tot medisch expert, maar is er ook aandacht voor de arts als wetenschapper, communicator, samenwerker, organisator, professional en ‘maatschappelijk handelaar’.

Met name op het gebied van samenwerking met de verloskundige valt veel winst te behalen, stelt Van der Lee. Ze analyseerde vragenlijsten van verloskundigen en aio gynaecologen om inzicht te verkrijgen in de problemen in de samenwerking tussen gynaecologen en verloskundigen. Aan de hand van D’Amour’s model voor interprofessionele samenwerking blijkt dat verloskundigen op organisatorisch vlak behoefte hebben aan gezamenlijke protocolontwikkeling en gesprekken over optimalisatie van de verloskundige zorg. Van der Lee verklaart deze behoefte door een gebrekkige ontwikkeling van interprofessionele samenwerking. Beide beroepsgroepen hebben zich historisch gezien ontwikkeld als onafhankelijke entiteiten met eigen verenigingen en gescheiden protocollen zonder een gezamenlijk doel.

Op het relationele vlak ervaren verloskundigen bij de gynaecologen een gebrek aan vertrouwen in en kennis van de verloskundige bedrijfsvoering en hun competenties. Daarnaast rapporteren ze een ongelijkwaardige machtsverhouding, die een belangrijke impact heeft op de gezamenlijke verloskundige zorg. Beide groepen gedragen zich niet als een team. Wat betreft de huidige verloskundige zorg geven verloskundigen en gynaecologen aan dat er nog altijd grijze gebieden bestaan waarin het onduidelijk is wie in welke situatie de verantwoordelijkheid draagt. De resultaten op het relationele vlak kunnen volgens Van der Lee worden geïnterpreteerd als een vraag om verbetering in de samenwerkingscapaciteiten van gynaecologen.

Zoals al vaker geopperd, zou de ontwikkeling van interprofessioneel onderwijs een bijdrage kunnen leveren aan het oplossen van deze samenwerkingsproblematiek. Op basis van alle bevindingen adviseert ze om bij de ontwikkeling van toekomstige competentieraamwerken, niet alleen het perspectief van dokters op benodigde competenties mee te nemen, maar ook die van diverse maatschappelijke stakeholders. De onderzoeksresultaten van Van der Lee hebben al geleid tot inhoudelijke herzieningen van de CanMEDS-competenties, die inmiddels als vernieuwde eindtermen zijn geïmplementeerd in de landelijke opleiding tot gynaecoloog.