Tot veler verbazing zijn we het afgelopen jaar meermaals geconfronteerd met het gegeven dat voor de verloskunde essentiële geneesmiddelen – zeer plotseling – niet beschikbaar zijn. Enkele maanden geleden was er geen betamethason (i.m.) beschikbaar voor de foetale longrijping, iets wat een aantal jaren geleden ook al eens het geval was. Een paar weken geleden ontbrak het aan Ketanserin voor intravenueze behandeling van ernstige pre-eclampsie. Op dit moment zijn de 25 mcg misoprostolcapsules voor het inleiden van de bevalling, niet beschikbaar.

Opvallend daarbij is dat het geen dure of zeldzame medicamenten zijn. Het zijn weliswaar geneesmiddelen die buiten de verloskunde niet veel gebruikt worden, maar wij schrijven ze wel zeer regelmatig voor. We zijn erg op deze medicamenten ingesteld, en dat komt de veiligheid in de behandeling van de patiënten enorm ten goede.

Om op het eerste probleem terug te komen: er moet voor geneesmiddelen toch een syteem ontwikkeld kunnen worden waarbij, als de productie dreigt te stagneren, een tijdige waarschuwing – eventueel in overleg met de andere ziekenhuizen – kan leiden tot een vroegtijdige (eventueel tijdelijke) aanpassing van onze landelijke protocollen. Dat zou de patiënt minder kwetsbaar maken. En dat is een verantwoordelijkheid van de producenten.