Ik kan het niet laten de gelegenheid van deze column te gebruiken voor eenterugblik op 12 maart, het symposium en mijn oratie. Ik vond het een geweldigedag en heb de indruk dat dit ook geldt voor alle verloskundigen die er waren.Het symposium in de ochtend gaf zo’n goed beeld van wat er kan gebeuren alswe niet met zijn allen ons systeem van ‘geen interventies als het niet nodig is’blijven verdedigen. De sprekers uit de VS, Australie en Engeland gaven dat akeligduidelijk weer.Ik heb die dag van veel verloskundigen gehoord dat het een historische dag was.Ik ben er ontzettend trots op dat ik de eerste hoogleraar Eerstelijns Verloskunde ben en dat de KNOV, en daarmee deNederlandse verloskundigen, mij die rol toevertrouwen. Ik wil me er echt voor gaan inzetten om het enorme belangrijkewerk van de verloskundigen in Nederland beter voor het voetlicht te brengen, te onderbouwen en waar mogelijk teversterken en verbeteren. Om zo de kloof tussen de eerste- en de tweedelijn te dichten en zwangerschap en bevallingvoor Nederlandse vrouwen tot betere ervaringen te maken. Want als we die kloof laten bestaan, loopt het niet goed afmet ons systeem, ben ik bang. Aan het animo, de sfeer en het enthousiasme van de verloskundigen te merken, zijn jullieallemaal klaar voor het maken van (wetenschappelijk) grote stappen in de komende jaren. Dat maakt mij heel gelukkig,want als ik me een ding realiseer, is dat ik het ab-so-luut niet alleen kan.