Zwangere vrouwen nemen als actieve gebruikers van online media vaker waarden over die mogelijk niet overeenkomen met waarden van verloskundigen. Daarom lijken Nederlandse verloskundigen het online zoeken naar bevallingsverhalen te ontmoedigen. Online bevallingsverhalen zijn echter aantrekkelijk voor zwangere vrouwen als middel om van elkaars ervaringen met de bevalling te leren. Deze Nederlandse kwalitatieve studie onderzocht welke manieren van spreken (repertoires) vrouwen gebruiken in 110 bevallingsverhalen op Instagram (#bevallingsverhaal, 2015-2017). De studie richtte zich niet op hoe vrouwen de verhalen ontvingen.

De vrouwen vertellen vooral indrukwekkende ervaringen bij de bevalling en gebruiken daarbij drie met elkaar verbonden repertoires: je verhaal delen, in details treden en het zelf doen. Vrouwen delen hun verhaal met andere vrouwen om hen een voorbereidings- of vergelijkingsmogelijkheid te bieden. De vrouwen besluiten vervolgens hoe ver ze gaan in het beschrijven van fysieke en emotionele details. Tenslotte reflecteren ze op hoe ze “zelf” bevielen en beslissingen namen.

De vrouwen benadrukken in hun gedetailleerde verhalen hoe ze fysieke en procedurele obstakels overwonnen tijdens de bevalling. Daarbij benadrukken ze hun persoonlijke voorkeuren en besluitvorming, en ze geven weinig expliciet advies aan andere vrouwen. Doordat de vrouwen neigen naar het vertellen van persoonlijke indrukwekkende verhalen kunnen online-bevallingsverhalen medicalisering bevorderen.

De onderzoeker concludeert dat online sociale-media-platforms vrouwen in staat stellen om verhalen te delen die structuur geven aan hun eigen ervaringen met de bevalling en structuur bieden voor de geleefde of toekomstige ervaringen van andere vrouwen. Dit kan van invloed zijn op de besluitvorming van vrouwen tijdens de zwangerschap en de bevalling. Deze groeiende media invloed vergt van verloskundigen aandacht en tijd voor het in een vroeg stadium opbouwen van vertrouwen om gezamenlijke besluitvorming mogelijk te maken.