Verloskundigen zijn regelmatig betrokken bij of getuige van ernstige en ongewenste voorvallen, medische fouten en/of fysieke en emotioneel traumatische ervaringen van vrouwen. Er is weinig bekend wat de impact van deze gebeurtenissen is op het professionele en persoonlijke leven van de verloskundige.

In deze Nederlandse/ Vlaamse studie werd door 106 verloskundigen een vragenlijst ingevuld en 24 verloskundigen werden geïnterviewd. In de vragenlijst beschreven verloskundigen een traumatisch werk-gerelateerde gebeurtenis. Daarnaast werden coping responsen, de mate van stressbeleving en invloed op zowel professioneel als op persoonlijk niveau gemeten.

In de interviews vertelden verloskundigen over de impact van de gebeurtenis op hun professioneel en persoonlijk vlak. De totale steekproef bevatte voornamelijk Nederlandse vroedvrouwen (89%), werkzaam in de eerste lijn (71%) met een gemiddelde leeftijd van 40 (23-63) jaar en met gemiddeld 14 (1-38) jaren werkervaring. De incidenten hadden 1 tot 37 jaar geleden plaatsgevonden.

De traumatische werk-gerelateerde incidenten betroffen voornamelijk het betrokken of getuige zijn van obstetrisch trauma/ complicaties (34%), maternale en perinatale sterfte (28%), suboptimale zorg (20%) en collegiale druk (10%). De meest gebruikte coping strategieën waren het incident bespreken met collega’s (95%), met familie en vrienden (60%) of met de vrouw die betrokken was in de gebeurtenis (57%). 75% ondervond nog steeds invloed van het incident tijdens het werk en 37% in de privésfeer.

Het incident riep een scala aan emoties op zoals angst, paniek, hartkloppingen en slaapproblemen; 3% van de participanten vertoonden symptomen die wezen op posttraumatische stress. Naar aanleiding van het incident maakten verloskundigen de balans op met mensen in hun omgeving: de kwaliteit van relaties met collega’s, vrienden en partner werden óf hechter óf verslechterden.

Verloskundigen gaven aan dat het tijd vraagt om te recupereren maar dat door gelijksoortige gebeurtenissen het incident weer kon opspelen. Het lijkt moeilijk de gebeurtenis helemaal los te laten. Verloskundigen pasten vaak hun praktijkvoering aan vanuit angst en risico denken. Het incident leidde daarentegen ook tot reflectie, waarbij het incident als leermoment werd gezien en verloskundigen het incident transformeerden van een negatieve naar een (levens)verrijkende ervaring; bijdragend aan de professionele en persoonlijke ontwikkeling.

De auteurs concluderen dat verloskundigen een kwetsbare positie hebben door hun betrokkenheid bij traumatische werk-gerelateerde ervaringen. Georganiseerde laagdrempelige ondersteuning en begeleiding na een dergelijk incident door coaching, mentorschap of supervisie lijkt relevant.