Downe S. Beyond evidence-based medicine: complexity and stories of maternity care. J Eval Clin Pract. 2010;16:232-237
Directe link naar de samenvatting in J Eval Clin Pract

Kritiek van Ian Chalmers op de obstetrie leidde tot de Cochrane Collaboration, waarin systematisch bewijs wordt verzameld voor protocollen en richtlijnen in de praktijk. Vanaf de introductie van evidence-based medicine benadrukte grondlegger David Sackett dat besluitvorming in de praktijk gebaseerd moet zijn op de integratie van wetenschappelijk bewijs, individuele waarden van cliënten en klinische expertise. Toch wordt die integratie nog weinig expliciet benoemd in de Pregnancy en Childbirth Cochrane Database en in NICE richtlijnen. Meer recente bewegingen naar realistisch onderzoek (wat werkt voor wie in welke context) en narratieve methoden (met analytische klinische verhalen) leggen nu accenten op individuele cliëntzorgverlener interacties.

Met het voorbeeld van baring en geboorte legt de onderzoekster het paradigma uit van een complex adaptief systeem (CAS). Een CAS is complex, dynamisch, zelforganiserend en adaptief, dus voortdurend vloeiend en veranderend. Daarna beschrijft zij gebruikte narratieve methoden in onderwijs over fysiologische baring. Door refl ectie op werkelijk gebeurde klinische verhalen kunnen verloskundigen leren denken over zwangerschap en geboorte als CAS.
Dit helpt bij de vraag wat werkt voor wie, in welke situatie, gegeven variaties in bewijs, waarden en overtuigingen van de cliënt en de zorgverlener, en klinische kennis en kunde. Analytische klinische verhalen vertellen is een manier om door refl ectie op de praktijk oplossingen te vinden voor complexe dynamische problemen. Het onderkent dat de praktijk van klinische experts meer is gebaseerd op herkenning van patronen dan toepassing van regels.