Je komt bij mevrouw de Groot, G5P3, AD 41+0. De vliezen zijn een uur eerder gebroken, ze verliest helder vruchtwater. Ze begint al wat drukgevoel te krijgen. Mevrouw is al drie keer eerder spontaan thuis bevallen van vrij forse kinderen. Respectievelijk 3900, 4250 en 4340 gram. Ze is bij een AD van 39 weken op consult geweest bij de gynaecoloog i.v.m. positieve dyscongruentie. Geschat gewicht met de echo toen: 4100 gram. Bij VT blijkt er sprake te zijn van VO, caput H2. Na een uitdrijvingsfase van 25 minuten wordt een gestuwd caput ontwikkeld, de uitwendige spildraai blijft uit. Er is sprake van een forse schouderdystocie, na het toepassen van diverse manoeuvres wordt na vier minuten uiteindelijk een zoon van 4900 gram geboren, AS 3/5. Terwijl je samen met de kraamverzorgende bezig bent met de neonatale resuscitatie in afwachting van de ambulance, begint mevrouw de Groot in korte tijd heftig te vloeien, de uterus is nauwelijks gecontraheerd….

Een zeldzaam rampscenario en toch geen geheel onwaarschijnlijk scenario. Waren deze problemen te voorkomen geweest? Waren ze te voorzien? Hoe houd je je hoofd koel tijdens de afwikkeling van deze problemen? Werken volgens vaststaande protocollen bij acute verloskundige complicaties is een vaardigheid die geleerd en geoefend kan worden.