Wat we kunnen leren van YouTube video’s over doodgeboorte
Onderzoekers bekeken welke (vervulde of onvervulde) behoeftes vrouwen benoemen in hun video’s op YouTube over de doodgeboorte van hun baby. Zorgverleners kunnen hiervan leren.
Het delen van bevallingsverhalen op sociale media, zoals via een video op Youtube, komt steeds vaker voor. Verhalen over doodgeboorte zie je minder vaak, maar worden ook online gedeeld. Deze verhalen laten zien wat vrouwen en hun partners belangrijk vinden in deze verdrietige situatie.
Analyse van YouTube video’s
De onderzoekers analyseerden 19 Engelstalige YouTube video’s. In deze video’s deelden de vrouwen alleen of samen met hun partner hun verhaal over de doodgeboorte van hun baby. Het ging niet om bevallingsvlogs, waarin je beelden ziet van de bevalling, maar om video’s waarin een vorm van storytelling te zien is.
De meerderheid van de vrouwen (12) kwam uit de Verenigde Staten. De bevallingen hadden plaatsgevonden bij gemiddeld 33 weken amenorroeduur. De helft van de video’s was geüpload binnen een jaar na de doodgeboorte.
Aspecten van de zorg in de video’s
De meeste vrouwen gebruikten de video om aandacht te vragen voor doodgeboorte. Ze willen meer bewustzijn creëren rondom dit onderwerp en hoopten via deze weg steun te krijgen of aan anderen te bieden. Maar er kwamen ook aspecten van de zorg naar voren. Vrouwen gaven het belang aan om betrokken te worden in het maken van beslissingen rondom de zorg en het geboorteproces. Dit zorgde voor een positievere ervaring.
Soms werd dit bemoeilijkt door medische richtlijnen: voor sommigen was het bijvoorbeeld een shock om niet voor een keizersnede te kunnen kiezen. Ook emotionele angst en stress maakten meebeslissen soms moeilijk; sommige vrouwen voelden zich in shock of als in een mist.
Ouders hebben behoefte aan meer informatie
Verder kwam duidelijk naar boven dat de ouders behoefte hadden gehad aan meer informatie. Hiermee bedoelen ze niet alleen informatie over wat ze konden verwachten bij de bevalling nadat bekend was dat het kind was overleden, maar ook informatie over dat doodgeboorte in de zwangerschap mogelijk was. Een derde van hen hadden al tijdens de zwangerschap willen weten over de kans dat dit kon gebeuren.
Steun van zorgverleners van belang
Ook beschreven de vrouwen het belang van steun van de betrokken zorgverleners. De meerderheid had veel steun en aandachtige zorg ervaren, en was daar heel positief over. Toch beschreef twee derde ook negatieve ervaringen met de zorgverleners. Zij vertelden bijvoorbeeld dat zij zorgverleners als koel of afstandelijk – of soms zelfs als vijandig – hadden ervaren. Sommige vrouwen hadden het gevoel dat zij minder belangrijk waren om voor te zorgen omdat hun baby niet leefde.
Wat zorgverleners kunnen doen
De onderzoekers geven drie aanbevelingen voor zorgverleners:
- Ouders moeten voorop staan bij beslissingen rondom de bevalling. Als dit lastig is door medische richtlijnen of door emoties moeten zorgverleners hier adequate ondersteuning in bieden.
- De algemene informatievoorziening over doodgeboorte kan beter. Het is belangrijk dat dit een plaats krijgt in de voorlichting tijdens de prenatale zorg.
- Zorgverleners moeten bekwaam zijn in emotionele intelligentie om goed om te kunnen gaan met situaties zoals een doodgeboorte.
In een situatie met zoveel emoties als een (aanstaande) doodgeboorte is het lastig voor ouders om keuzes te maken. Je kunt ouders helpen om zelfs op dat moment beslissingen te nemen die bij hen passen door goede ondersteuning te bieden. Onder andere op de website van het Kenniscentrum Babysterfte is informatie voor zorgverleners te vinden over ondersteuning van ouders bij doodgeboorte van hun baby.
BJOG, 14 jan 2024