Deze Britse kwalitatieve studie exploreert welke gebeurtenissen verloskunde studenten tijdens hun stage als traumatisch ervaren en welke ondersteuning zij hierin kregen.

Er werden 11 tweede- en derdejaars studenten* geïnterviewd. Vijf thema’s beschreven wat studenten als traumatisch ervoeren.

Het eerste thema ‘ik voel me niet lekker in mijn uniform’ beschrijft de spanning en soms desillusies die studenten ervoeren in hoe zorg verleend wordt. Zij beschreven vaak alleen met de vrouw en haar partner te zijn maar niet actief betrokken te worden in de beslissingen die genomen werden betreft beleid. Wanneer deze beslissingen niet conform de wensen van de vrouw waren, vonden zij het lastig zich in de besluitvorming te mengen maar ervoeren dan schuldgevoelens naar de vrouw.

Het tweede thema ‘niemandsland’ beschrijft dat zij zich nog niet helemaal thuis voelden in het verloskunde wereldje, zich daarentegen wel verbonden voelden met de vrouwen voor wie zij zorgden maar niet wisten of dit geoorloofd was of gewaardeerd werd.

Het derde thema ‘spoed!’ beschrijft dat studenten weinig tijd en aandacht ervoeren voor het nabespreken van een spoedsituatie.

Het vierde thema ‘ik wil praten’ beschrijft dat studenten weinig mogelijkheden ervoeren om met begeleiders of andere studenten te reflecteren op lastige of traumatische ervaringen.

Het vijfde thema ‘een weg vinden’ beschrijft het belang dat studenten hechten aan hun rol om de vrouw ten alle tijdens bij te staan in moeilijke situaties en hoe ze dit na het behalen van hun diploma zouden vormgeven en hun grenzen zouden gaan ontdekken.

De auteurs concluderen dat verloskunde studenten kwetsbaar zijn door de combinatie van het ervaren van een hechte band met vrouwen met hun rol als student waardoor zij een beperkte controle ervaren over beleid.

* De opleiding in Groot-Brittannië is een driejarige opleiding