Verloskundigen maken in hun werk traumatische ervaringen tijdens de baring mee. Er is weinig bekend over hoe vaak dit voorkomt, welke ervaringen dit zijn, hoe verloskundigen hier emotioneel op reageren en of dit ook resulteert in posttraumatische stress.

Het doel van deze Australische dwarsdoorsnedestudie was om te indexeren welke gebeurtenissen verloskundigen als traumatisch identificeren en de prevalentie van posttraumatische stress onder de participanten te meten. De onderzoekers verstuurden een digitale vragenlijst naar de leden van de Australische Organisatie van Verloskundigen. Zij ontvingen 687 ingevulde vragenlijsten waarvan 601 participanten de PSS-SR hadden ingevuld.

De participanten hadden een gemiddelde leeftijd van 43 (SD 10,9; 21-71) en hadden een gemiddelde werkweek van 31 (SD 11,8; 0-80) uur. Tachtig procent was werkzaam als klinisch verloskundige en 82% had het laatste jaar een bevalling begeleid. De resultaten laten zien dat 67,2% betrokken was geweest bij een traumatische baring.

Perinatale sterfte (39,6%), morbiditeit (33,2%), slechte zorg (49,4%), schadelijke handelingen (39,3%) en disrespect voor de barende (37,1%) werden geïdentificeerd als traumatische gebeurtenissen en gingen gepaard met gevoelens van afschuw (74,8%) en schuld (65,35).

Gevoelens van afschuw [OR 3,89; 2.71- 5.59] en schuld [OR 1,8; 1,36-2,65] waren in meerdere mate aanwezig bij verloskundigen die betrokken waren bij een gebeurtenis waar sprake was van zorg-gerelateerde en interpersoonlijke traumatische gebeurtenissen in vergelijking met baring gerelateerde trauma’s. Zeventien procent van de participanten voldeden aan de criteria van posttraumatische stress.

De auteurs concluderen dat het beroep van verloskundige gepaard gaat met een hoge psychische werkdruk waarbij posttraumatische stress als beroepsziekte gezien kan worden. Aandacht voor reductie van traumatische gebeurtenissen of adequate ondersteuning van verloskundigen lijkt relevant.