Bevallen is opstaan! (NTOG 2018#7)

Hoewel horizontaal bevallen de huidige trend lijkt te zijn in de klinische setting, blijkt uit onderzoek dat dit tot meer vaginale kunstverlossingen en sectio’s leidt.

Dit is een ongewenste ontwikkeling aangezien dit een hogere maternale en neonatale morbiditeit en mortaliteit geeft in vergelijking met vaginale baringen. Het is de vraag of deze liggende positie de keuze van de vrouw is, óf dat dit de voorkeur van de zorgverlener is vanwege de mogelijkheid tot foetale monitoring en voor het geval dat een interventie noodzakelijk is.
Baren in een verticale positie ten opzichte van een horizontale positie leidt tot: een kortere ontsluitingsduur, minder kunstverlossingen en sectio’s, minder episiotomieën en minder pijnervaring. De baringshouding is niet van invloed op het aantal derde- en vierdegraadsrupturen en de hoeveelheid vaginaal bloedverlies >500ml en de neonatale uitkomsten zijn niet verschillend.
Met dit artikel wordt meer aandacht in de kliniek gevraagd voor de voordelen van een verticale baring zoals (inter) nationale richtlijnen aanbevelen. De klinisch verloskundige kan hierin een prominente rol vervullen door alle zorgverleners op de verloskamers te motiveren om vaker verticale baringen na te streven. Stimuleer de barende een houding te vinden waarin zij zelf wil bevallen en ontmoedig een (half) liggende positie.